>โลกกลม ๆ ใบนี้ ไม่มีอะไรได้มาฟรี ๆ
>ของฟรีไม่เคยมี ของดีไม่เคยถูก
>อยู่ให้ไว้ใจ ไปให้คิดถึง
>คนเราต้องเดินหน้า เวลายังเดินหน้าเลย
>ไม่ต้องสนใจว่าแมวจะสีขาวหรือดำ ขอให้จับหนูได้ก็พอ
>ยิ่งมีใจศรัทธา ยิ่งต้องมีสายตาที่เยือกเย็น
>ในโลกกลม ๆ ใบนี้ไม่มีคำว่าแน่นอน
>คนเราเมื่อม้าตาย ก็ต้องลงเดิน
>ท้อแท้ได้แต่อย่าท้อถอย อิจฉาได้แต่อย่าริษยา พักได้แต่อย่าหยุด
>เหตุผลของคน ๆ หนึ่ง อาจไม่ใช่ของอีกคนหนึ่ง
>ถ้าไม่ลองก้าว จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่า ข้างหน้าเป็นอย่างไร
>หนทางอันยาวไกลนับหมื่นลี้ ต้องเริ่มต้นด้วยก้าวแรกก่อนเสมอ
>ปัญหาทุกอย่าง อยู่ที่ตัวเราทั้งสิ้น
>จะเห็นค่าของความอบอุ่น เมื่อผ่านความเหน็บหนาวมาแล้ว
>อันตรายที่สุด คือการคาดหวัง
>เริ่มต้นดีแล้ว ลงท้ายก็ต้องดีด้วย
>อย่ายอมแพ้ถ้ายังไม่ได้พยายามอย่างเต็มที่
>จงใช้สติ อย่าใช้อารมณ์
>เบื้องหลังความเข้มแข็ง สมควรมีความอ่อนโยน
>ไม่มีคำว่าบังเอิญในเรื่องของความรัก มีแต่คำว่าตั้งใจ
>ยินดีกับสิ่งที่ได้มา และยอมรับกับสิ่งที่เสียไป
>หลังพายุผ่านไป ฟ้าย่อมสดใส
>หลังผ่านปัญหา จะรู้ว่าปัญหานั้นเล็กนิดเดียว
>ไม่เป็นขุนนางน่ะได้ แต่ไม่เป็นคนไม่ได้
>มีแต่วันนี้ที่มีค่า ไม่มีวันหน้า วันหลัง เมื่อวานก็สายเกินแก้
>พรุ่งนี้ก็สายเกินไป
>อย่าหวังว่าจะได้รับความรักจากคนที่คุณรัก
>เพราะคนที่คุณรักไม่ได้รักคุณหมดทุกคน
>เพื่อนทั่วไปไม่เห็นคุณร้องไห้
>เพื่อนแท้มีหัวไหล่ไว้คอยซับน้ำตาให้
>เพื่อนทั่วไปถือขวดไวน์ติดมือมางานปาร์ตี้ของคุณ
>เพื่อนแท้จะมาแต่หัววันเพื่อช่วยเตรียมงาน
>เพื่อนทั่วไปคาดหวังให้คุณอยู่เคียงข้างเขาเสมอ
>เพื่อนแท้คาดหวังที่จะอยู่เคียงข้างคุณตลอดไป
>เพื่อนทั่วไปอ่านแล้วทิ้งไป
>เพื่อนแท้! จะส่งต่อ ๆ ไป
>ส่งผ่านให้ใครก็ได้ที่คุณห่วงใย
>หากคุณได้รับคืน หมายถึงคุณได้พบเพื่อนแท้แล้ว
