|
ค้นบ่อย
:
หางานบัญชี,
หางานธุรการ,
หางานจัดซื้อ,
หางานผู้จัดการ,
หางานขับรถ,
หางานบุคคล,
หางานคลังสินค้า,
หางานครู,
หางานวิศวกร,
หางานเขียนแบบ,
หางานคีย์ข้อมูล,
หางานการตลาด,
หางานโรงแรม,
หางานสิ่งแวดล้อม,
หางานคอมพิวเตอร์,
หางาน Programmer,
หางานประชาสัมพันธ์,
หางานช่าง,
หางานสถาปนิก |
เรื่อง
เงินทองกองอยู่ตรงหน้า
เขียนโดย Jumpseated
|
|
Rated: 
by 6 users |
|
|
|
|
|
|
เงินทองกองอยู่ตรงหน้า
เมืองพาราณสีมีอดีตแห่งศิลปวัฒนธรรมที่ยาวนาน นานเคียงคู่กันมากับชมพูทวีป
ดินแดนแห่งอารยธรรม
และความมั่งคั่งในโบราณสมัย
พาราณสีคับคั่งไปด้วยผู้คนทุกระดับชั้นของเศรษฐกิจตั้งแต่ยาจก คนเข็ญใจ
ผู้ใช้แรงงาน นักคิด และพ่อค้าผู้มั่งคั่ง ในบรรดาพ่อค้าเหล่านั้น
มีเรื่องพ่อค้าคนหนึ่งน่าสนใจมาก
เพราะเขาได้ใช้ความเฉลียวฉลาดของเขาพาตนให้พ้นจากความยากจน
จนกระทั่งในที่สุด ได้รับตำแหน่งเป็น
เศรษฐีแห่งพระนคร อันเป็นตำแหน่งที่พ่อค้าจำนวนมากอยากได้
เพราะเป็นการยืนยันความมั่งคั่งของเขาว่าถึง
ระดับที่พระราชาก็ยอมรับ ตำแหน่งนี้ได้มาโดยการแต่งตั้งจากพระราชาเท่านั้น
วิธีการทำธุรกิจของเขาซึ่งเล่าขาน
สืบต่อกันมาจากคนรุ่นพ่อรุ่นลูก รุ่นแล้วรุ่นเล่า
จนกระทั่งในที่สุดมีผู้จดจารึกลงไว้เมื่อเกือบสองพันปีมาแล้ว
ยังเป็นบทเรียนที่ไม่ล้าสมัยแม้ในปัจจุบัน
แทรกข้อคิด
คนมีปัญญาเฉลียวฉลาดย่อมตั้งตนได้ด้วยทุนแม้น้อยดุจคนก่อไฟน้อยๆให้เป็นกองใหญ่ฉะนั้น
ท่านเศรษฐีได้เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า
เมื่อเรายังหนุ่มอยู่นั้น เราเป็นกำพร้า
เพราะพ่อแม่ของเราตายไปแล้วตั้งแต่เรายังเด็ก เหลือเราซึ่งเป็นลูกคนเดียว
เราก็ได้อาศัยคนอื่นและรับจ้างทำงานเล็กๆน้อยๆตามแต่ว่าจะมีใครมาจ้าง
ด้วยแรงงานของเรา เรายากจนมาก
และไม่รู้จะประกอบการงานใดเพื่อเลี้ยงชีพให้รุ่งเรืองขึ้นมาได้
จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่เรากำลังเก็บกวาดใบไม้อยู่
บริเวณถนนหลวงหน้าบ้านท่านจุลลกะท่านเศรษฐีกำลังจะออกไปธุระนอกบ้าน
เดินผ่านหน้าเราไป และแลเห็น
หนูตายตัวหนึ่งอยู่กลางถนน
ซึ่งยังไม่มีใครเก็บกวาดไปทิ้งท่านเศรษฐีได้กล่าวลอยๆขึ้นมาว่า คนมีปัญญาย่อมใช้
หนูตัวนี้ให้เป็นประโยชน์เลี้ยงลูกเมียและประกอบการงานได้
เรายืนอยู่ไม่ไกลจากที่นั่น ย่อมได้ยินคำพูดของท่าน
เศรษฐี เราคิดเพียงว่า ท่านเศรษฐีคงตั้งใจพูดให้เราได้ยิน
และท่านคงมองเห็นว่าหนูจะกลายเป็นเงินทองได้
เราเห็นหนูตายมาหลายครั้งหลายหนแล้ว
ก็รอแต่ว่าให้เจ้าพนักงานหรือผู้มีหน้าที่มาเก็บไปเหมือนกับที่เราเก็บกวาด
ใบไม้แห้งนี่เอง
เมื่อท่านเศรษฐีพูดเช่นนั้นท่านคงมองวิธีทำเงินให้งอกเงยขึ้นมาจากหนูตัวนั้น แม้เรายังไม่รู้ว่า
ต้องทำอย่างไรต่อไปกับหนูตัวนั้น
เราซึ่งเป็นคนยากจนก็ควรจะเชื่อท่านไว้ก่อน เราจึงหาใบไม้สะอาดๆมาใบหนึ่ง
เก็บหนูตัวนั้นวางบนใบไม้ แล้วนำไปที่ตลาด
ตั้งใจว่าจะลองไปนั่งขายที่ตลาดดู เราคิดว่าไม่เสียหายอะที่จะเสียเวลา
ไปตลาด เราเองก็มีเวลามากมายที่ไม่รู้จะใช้ทำอะไรอยู่แล้ว
ทางเดินไปตลาดต้องผ่านบ้านพราหมณ์ครอบครัวหนึ่ง
พอคนใช้ในบ้านพราหมณ์เห็นว่า เราถือหนูตายเดินไป ก็ร้องให้หยุดก่อน
แล้วเข้าไปแจ้งเจ้านายของเขา
พราหมณ์ผู้เป็นนายกำลังต้องการอาหารให้แมวที่เลี้ยงเอาไว้
แมวชอบหนูอยู่แล้ว และซื้อหนูตายถูกกว่าจะไปหา
ซื้อเนื้อชนิดอื่นๆมาเป็นอาหารให้แมว
เราจึงขายหนูไปได้ตั้งแต่ยังไม่ได้ไปถึงตลาด เราได้เงินมากากณึกหนึ่ง
แทรกข้อคิด สิ่งต่างๆที่มีอยู่ทั่วไป ที่คนโยนทิ้งหรือรังเกียจนั้น
อาจมีค่าในสายตาผู้อื่นก็ได้
หนูตัวหนึ่งที่เคยแต่ต้องเสียเงินจ้างคนมาเก็บไปทิ้ง
ยังสามารถสร้างเงินขึ้นมาได้ ปัญหาของเราอยู่ที่ว่า
จากนั้นเราจะทำอะไรต่อไปได้ เพราะเราคงจะไม่สามารถหาหนูตายไปขายได้ทุกวัน
หรือถึงหาได้ คนซื้อหนูตาย
ก็อาจจะไม่ได้มีทุกวัน วันที่ขายหนูได้น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ
แต่สิ่งของย่อมมีวันหมด
ท่านต้องการหาวิธีการที่จะทำให้ของที่คนไม่ต้องการไปเจอกับคนที่ต้องการของนั้น
และของที่ได้มาโดยไม่ต้องลงทุนลงแรงก็คงไม่มีมากพอจะทำให้เราสามารถสร้างตัวได้
เรานึกถึงแต่คำของท่าน
เศรษฐีจุลลกะที่ว่า
คนมีปัญญาย่อมใช้หนูตัวนี้เลี้ยงลูกเมียและประกอบการงานได้ แต่ท่านยังไม่มีลูกเมีย
จึงมุ่งที่ว่าจะทำอย่างไรที่จะทำให้ได้เงินมาจากหนูตายทำให้เราประกอบการงานได้
หัวใจอยู่ที่ว่า เราต้องใช้ปัญญา
เราเที่ยวเก็บหนูตาย และเศษสิ่งของต่างๆเพื่อนำไปขายในตลาด
หาเงินมาเพิ่มเติมดังที่ท่านพูดเหมือนกัน
และเราก็พบว่ากิจการเช่นนี้ไม่ยั่งยืน เพราะของมีวันหมด
และยากที่จะเลี้ยงชีพหรือประกอบการงานด้วยการ
เก็บเศษขยะได้ตลอดไป ในเมืองพาราณสีนี้ มีการบูชาเทพต่างๆเป็นเรื่องประจำ
และราชสำนักก็ใช้ดอกไม้
จำนวนมากทุกวัน
วันหนึ่งขณะที่เรานั่งพักเหนื่อยที่อยู่ใกล้ประตูเมือง
พร้อมกับตั้งคำถามว่าเราควรจะทำอย่างไรต่อไป
ปัญญาจะมาจากทางไหนที่จะสร้างเงินให้เราได้
วันนั้นเราสังเกตเห็นสิ่งที่ผ่านตาเราไปจนชินโดยที่เราไม่ได้
สังเกตมาก่อน เราเห็นช่างเก็บดอกไม้ทูนดอกไม้ที่เก็บมาแล้ว
เดินกลับเข้าเมืองมาอย่างเร่งรีบ ท่าทางเขาอิดโรย
เพราะอากาศเริ่มร้อน และเขาต้องออกไปแต่เช้าตรู่ก่อนตะวันขึ้น
เรานึกในใจว่า นี่ถ้าเราเป็นช่างดอกไม้
แล้วมีใครให้น้ำเราดื่มสักหน่อยเราจะพอใจเป็นอย่างมาก
ความคิดหนึ่งวาบขึ้นมา เราพอมองเห็นลู่ทางจะ
ทำเงินหนึ่งกากณึกให้เป็นเงินกหาปนะได้ แม้เราจะไม่มั่นใจนัก เราก็จะลองดู
เผื่อจะเป็นช่องทางทำมาหากินได้
ถ้าไม่ได้ก็ถือเสียว่าเราได้ทำความดีต่อเพื่อนผู้หาเช้ากินค่ำเช่นเดียวกับเรา
เรานำเงินเล็กน้อยที่เรามีไปซื้องบ
อ้อยมา แล้วหาหม้อใบหนึ่งตักน้ำไป
เรานำน้ำนั้นตั้งที่ทางจะเข้าประตูเมืองในเวลาสาย ตอนที่ช่างดอกไม้จะกลับ
มาจากป่า เมื่อช่างดอกไม้เดินมาจะผ่านประตูเข้าเมือง
เราก็เสนอให้ชิ้นน้ำอ้อยคนละหน่อยหนึ่งแล้วให้ดื่มน้ำหนึ่ง
ซองมือ พวกช่างดอกไม้แต่ละคนไม่ใช่คนมั่งคั่งที่จะมีเงินซื้อน้ำดื่ม
แต่เขาก็พอใจที่ได้บริการจากเรา
เพราะเขาก็หิวน้ำแต่ละคนแบ่งดอกไม้ให้เราคนละกำมือ
ท่านนึกออกหรือไม่ว่าดอกไม้คนละกำมือจากหลายๆคน
รวมกันแล้วเราได้ดอกไม้วันละกี่กำ เมื่อได้ดอกไม้มาแล้ว
เราก็นำไปนั่งขายอยู่ที่หน้าเทวาลัยเช่นเดียวกับพ่อค้า
ดอกไม้คนอื่นๆ ดอกไม้ของเราก็สดและงามไม่แพ้คนที่มีเงินจ้างคนไปหาของในป่า
หรือคนที่มีแหล่งปลูกดอกไม้
ของตนเอง แต่เราก็คิดได้ว่า
เราคงไม่สามารถยึดเอาบริการน้ำเพียงแค่นี้เป็นการอาชีพได้ เพราะเมื่อเห็นเราทำ
แล้ว ใครๆก็คงจะทำเป็น
แทรกข้อคิด ถ้าเราเลือกบริการที่ถูกต้อง คือถูกสถานที่ ถูกเวลา
ถูกความต้องการของผู้ซื้อ เราย่อมค้าขายได้กำไร
Source : from mail
|
|
|
|
ความคิดเห็นของคุณกับบทความนี้
...
|
|
|
 |
Knowledge Center |
|
 |
|
knowledge
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
