เธอเหมือน
ดอกไม้กลีบบาง เอนไหวลู่ลม มีกลิ่นหอมรวยรื่น
เขาเหมือน
ก้อนหิน แข็งกระด้าง เย็นชา ไร้ความอ่อนโยน
อะไรนะที่ทำให้ทั้งสองรักกันได้
ในเมื่อแตกต่างกันเหลือเกิน
หรือเพราะความแตกต่างนี้เอง ที่ทำให้ทั้งสองดึงดูดกันและกัน
คงจะใช่
ระหว่างดอกไม้เบ่งบาน ส่งกลิ่นหอมนานในสายลมนั้น
อาจมีก้อนหินซ่อนตัวอยู่บนดินใต้ต้นดอกไม้
เฝ้ามอง ดอมดมกลิ่นหอมรวยรื่นของดอกไม้เรื่อยมา
ก้อนหิน ซึมซับความสดใสของดอกไม้มาแนบใจโดยไม่รู้ตัว
และดอกไม้ก็ปลิดกลีบบางโปรยปรายลงมาอย่างปราณี
ความรักก่อเกิดขึ้นตรงนั้น
แนบชิดกันและกันเพราะสายลมไหว
แบ่งปันบางอย่างระหว่างวัน
และเจือฝันมีรักอุ่น ละมุนหัวใจ
อาจเพราะความแตกต่าง
วันหนึ่งดอกไม้
ร้องไห้
เพราะก้อนหินเย็นชาน่าใจหาย
ดอกไม้มองไปรอบๆ ตัว
ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม เพียงแต่มีสายฝนเทกระหน่ำ
ดอกไม้เบ่งบาน
ชุ่มฉ่ำ
แต่ทำไมก้อนหินเย็นชา
เหมือนว่าไม่รักกัน
ดอกไม้
ร่ำไห้กับสายฝน
เพราะเข้าใจว่า ก้อนหินสิ้นรัก
แท้จริงก้อนหินเพียงแต่...
เหน็บหนาวกับสายฝน
เท่านั้นเอง...
ดอกไม้...ฉ่ำน้ำค้างเมื่อเช้า
ก้อนหิน...เหน็บหนาวในคืนค่ำ
เย็นชา...เงียบเฉย...ไร้ถ้อยคำ
แต่เชื่อไหม...ทุกรอยใจจดจำ...กันและกัน
จาก FW mail ที่เพื่อนส่งมาให้
|
