บางครั้งในชีวิตช่วงหนึ่งของคน หนึ่งคน อยากรู้ว่าเคยคิดไหมว่าสิ่งที่เขากำลังทำนั้น
ดีหรือยังหรือ เขาพอใจแล้วและจะดิ้นร้นต่อไปดีหรือไหม
ความรู้สึกนี้เริ่มเกิดกับตัวผู้เขียนเหมือนมาเดินเล่นแถวสนามหลวง
เห็นคนนอนเกลื่อนอยู่ตามสนามหลวง บางคนเนื้อตัวมอม
บางคนเดินด้วยความเร่งรีบไม่สนใจคนรอบข้าง
บางคนเล่นว่าว
บางคนนั่งอ่านหนังสือพิมพ์
แต่สุดท้ายก็ต้องมาถามตัวเอง อีกครั้งแล้วเราล่ะต้องการอะไร
สมัยเป็นเด็กฝันใฝ่ว่าโตขึ้นอยากเป็นตำรวจหรือทหารก็ได้
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นทั้งสองอย่าง แต่ชีวิตก็ยังต้องดิ้นร้นต่อไป
และเคยฝันอยากมีแฟนสวยๆอยากมีรถสวยขับอยากมีเงินมากๆใช้
แต่พอ มานั้งคิดแล้วคนที่เขารวยและเขาทำได้ทุกอย่างเขาทำไหมไม่รู้จักพอ
เขาไม่คิดเลยเหรอว่ามีคนอีกมากมายที่ขาดตรงจุดนั้น
อยากให้เขาไปนั้งมองคนเร่ร่อนทีสนามหลวงแล้วคิดอย่างผู้เขียนบาง
แล้วมันจะรู้ได้ว่าความสุขไม่จำเป็นต้องรวยเสมอไปเอาพออยู่ได้
เพราะว่ามนุษย์เรามีชีวิตอยู่ในโลกได้ไม่นาน
เฉพาะเวลาเรียนก็หมดไปแล้วตั้งเกือบยี่สิบปี่
แต่พอเรียนจบแล้วก็ไม่ใช่ว่าจะหยุดบางคนเรียนสองปริญญาสามปริญญา
แต่ไมได้ช่วยให้เขาหายโลภเลยแต่ยังทำให้เขากลายเป็นคนโลภโดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
อยากให้หยุดคิดสักนิดและถามตัวเองว่าเราเกิดมาทำไหมเราทำอะไร
เราต้องการอะไรแล้วเรา จะรู้สึกว่าเราก็ไม่จำเป็นต้องทำอะไรให้มันสุดๆเกินไปก็ได้
เราจะไม่ได้เครียด
ข้อความข้างบนนี้จะเรียกว่าบทความหรือความในใจก็ไม่ผิดหรอกครับแค่อยาก
ระบายความรู้สึกทีมีในใจตอนนี้ออกมาให้คนทั่วไปได้รับรู้ว่าผมมีความรู้สึกอย่างไร
วันไหนมีบทความดีอยากให้ทุกคนได้อ่านจะเอามาโพสต์อีกครับ
|
