ครูคือผู้เสริมสร้างทางชีวิต
เพื่อลูกศิษย์มากมายหลากหลายรุ่น
ครูพากเพียรมีมานะและพระคุณ
จิตการุญต่อทุกคนมิจนใจ
   ครูเป็นจิตร-กรเอก เสกแต้มสี
ให้ศิษย์มีอนาคตงามสดใส
ครูคือผู้รู้เห็นความเป็นไป
ช่วยแก้ไข พฤติการพาลเกเร
ครูนั้นมีจรรยารู้หน้าที่
ร่างกายดีจิตคงมั่นมิหันเห
ความรู้มีเท่าใดครูถ่ายเท
มิแสร้งเสวิชาการงานที่ทำ
คารวะคุณครูผู้ประเสริฐ
แสนเลอเลิศคุณความดีที่ดื่มด่ำ
มีความสุขความเยือกเย็นเป็นประจำ
เป็นผู้นำของมวลศิษย์นิจนิรันดร์

การศึกษา
การศึกษา เป็นพื้นฐานของชีวิต
การศึกษา เน้นความคิดมีเหตุผล
การศึกษา พัฒนาค่าของคน
การศึกษา เริ่มฝึกฝนคนให้ดี
การศึกษา ต้องศึกษาอย่าหยุดยั้ง
การศึกษา ต้องปลูกฝังเรื่องศักดิ์ศรี
การศึกษา ต้องฝึกใจไร้ราคี
การศึกษา ต้องมุ่งที่ความเป็นคน
การศึกษา ต้องใฝ่หาความถูกต้อง
การศึกษา พึงหมายปองบุญกุศล
การศึกษา ต้องสำนึกฝึกที่ตน
การศึกษา ต้องหลุดพ้นอวิชชา

“มุ่งหาความรู้ เชิดชูความเป็นไทย หลีกไกลอบายมุข”

ขอโทษ
การขอโทษมิใช่การพ่ายแพ้
จะเป็นความอ่อนแอก็หาไม่
การขอโทษคีอการชนะใจ
เป็นความกล้าอันยิ่งใหญ่ของมนุษย์

หนึ่งนาที
การอบรมบ่มนิสัยให้ศิษย์นั้น
เพียงวันละนาทีก็ดีถม
ศิษย์จะดีมีชื่อหรือล่มจม
อาจเป็นเพราะอบรมหนึ่งนาที
ศิษย์ดี ดูที่ครูดี
ครูดี ดูที่ศิษย์ดี
ถิ่นไทยในป่ากว้าง ห่างไกล
แสงวัฒนธรรมใด ส่องบ้าง
เห็นเทียนอยู่รำไร เล่มหนึ่ง
ครูนั้นแหละอาจสร้าง เสกให้ชัชวาลย์

เด็กวันนี้
เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า
ทำทีท่าแม้นละม้ายคล้ายพ่อแม่
ผู้ใหญ่ดีเด็กก็งามตามเหล่ากอ
ผู้ใหญ่บ้าเด็กก็บอพอพอกัน

หลอก หลอก หลอก
เราอาจหลอกคนได้ บางคน
เราอาจหลอกคนได้ บาวครั้ง
เราอาจหลอกคนบางคนได้ ทุกครั้ง
แต่เราไม่อาจหลอกคนทุกคนได้ ทุกครั้ง
ความหายนะของชีวีต คือ
แม้เราเริ่มหลอกแม้กระทั่ง … ตัวเอง

ยิ้มดี 4 อย่าง
เขาโกรธ เรายิ้มเขาแย่
เราโกรธ เขายิ้มเราเเย่
เขาโกรธ เราโกรธ ต่างแย่
เขายิ้ม เรายิ้ม สบายแน่

รู้ 4 อย่าง
รู้เรี่อง
รู้สึก
รู้สำนึก
รู้กระทำ

กระบวนการฝึกอบรม
ละลายพฤติกรรมมนุษย์
จุดประกายความคิด
สะกิดความรู้สึก
ปลูกสำนึกคุณธรรม
นำสู่คุณภาพชีวิต

หนทางยังยาวไกล
รีบเติมไฟเพื่อต่อสู้
ความกล้าพอมีอยู่
ไยสูเจ้าจึงหมดแรง
หลักชัยที่เราหมาย
อย่าหลงไหลทำให้แจ้ง
วันเดือนเลื่อนเปลี่ยนแปลง
ชีวิตเราก็โรยรา
ฮึดสู้กันอีกใหม่
โถมกายให้แกร่งกล้า
มุ่งมั่นในศรัทธา
เพื่อเสริมแรงพลังใจ

เติบโต
ให้เธอเติบโตด้วยความกล้า
ก้าวไปข้างหน้าฝ่าพงหนาม
ดวงใจมิหยุดพยายาม
กล้าจักเดินตามหนทางตน
ให้เธอเติบโตดด้วยความคิด
เรียนรู้ชีวิตทุกแห่งหน
ตรองด้วยปัญญาอันแยบนล
“รู้คิด รู้ค้น รู้ตนเอง”

วิถีชีวิต
การผ่านการพบการหลบหลีก
ไม่ใช่เพียงเป็นแค่ความเคลื่อนไหว
จากก้าวทุกก้าวที่ยาวไกล
กลายเป็นวึยเป็นวิถแห่งชีวิต
ปวดร้าวเป็นทุกข์สนุกสนาน
มีการก้าวถูกและก้าวผิด
ต้องการดวงเทียนและเข็มทิศ
เพื่อพิชิตทางชัยในชีวี
ต้องมีความรู้คู่ความคิด
เป็นเข็มทิศดวงเทียนสองวิถี
ต้องมีความรู้คู่ความดี
เพื่อชีพนี้มีค่าและงดงาม

เส้นทางผู้นำ

สวย ด้วยจรรยามารยาท
งาม ด้วยธรรมชาติมีน้ำใจไว้ศักดิ์ศรี
ดี ด้วยคุณธรรมนำให้ดี
สามสิ่งนี้เป็นคุณสมบัติที่ชัดเจน
มีมือจะใช้มือประคองถือแท่งเทียนธรรม
ส่องทางสว่างนำสู่ความหวังสังคมไทย
มีเสียงจะเปล่งเสียงอย่างแท้เที่ยงและเกรียงไกร
มีใจจะเทใจผดุงนามแห่งความดี

คนไม่ดี 9 ชนิด

โดดเดี่ยว
ดื้อยา
กบในกะลา
น้ำชาล้นถ้วย
ป่วยแล้วไม่รักษา
แสวงหาแต่ประโยชน์ตน
มองคนในแง่ร้าย
ใจกายไม่สะอาด
เป็นทาสอบายมุข

ผู้ฟังชอบอะไร

รูปัปปมาณิกา ชอบรูปร่าง
โฆสัปปมาณิกา ชอบเสียง
ลูขัปปมาณิกา ชอบการแต่งกาย
ธัมมัปปมาณิกา ชอบสาระ

บันไดสู่ความเป็นดาว
เตรียมให้พร้อม
ซักซ้อมให้ดี
ท่าทีให้สง่า
หน้าตาให้สุขุม
ทักที่ประชุมอย่าวกวน
เริ่มต้นให้โน้มน้าว
เรื่องราวกระชับ
ตาจับที่ผู้ฟัง
เสียงดังแต่พอดี
อย่ามีเอ้ออ้า
ดูเวลาพอครบ
สรุปจบให้จับใจ
ยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดกาลพูด

ปิด

ปิดหูซ้ายทะลุหูขวา
ปิดตาสองข้าง
ปิดปากเสียบ้าง
จะนั่งนอนสบาย

สติคุม

เป็นคนดี จะต้องมี ซึ่งสติ
จะดำริ ก็ต้องมีสติมั่น
จะพูดจา ก็ต้องมี สติทัน
จะทำนั่น ทำนี่ สติคุม

คุณครูที่รัก

จากเทียนไขเป็นไฟฟ้าจ้าสว่าง
จากเรือจ้างเป็นเรือยนต์กลสมัย
เป็นเรือบินเหมือนฝันเร็วทันใจ
เป็นอุทัยเจิดจ้าฟากฟ้าทอง
เมื่อสังคมหมุนเวียนเปลี่ยนตามยุค
ครูต้องปลุกกายใจให้ผุดผ่อง
ในยุคคนบูชาค่าเงินทอง
ครูยิ่งมองปัญหาอย่างท้าทาย
จากรอยเท้าก้าวย่างบนทางก้าว
ใช้ลบรอยสูญเปล่าไร้ความหมาย
ทุกย่างก้าวบนดินกรวดหินทราย
จารึกคุณครูไว้ให้เรืองรอง

เติบโต

ให้เธอเติบโตด้วยความกล้า
ก้าวไปข้างหน้าฝ่าพงหนาม
ดวงใจมิหยุดพยายาม
กล้าจักเดินตามหนทางตน
ให้เธอเติบดตด้วยความคิด
เรียนรู้ชีวิตทุกแห่งหน
ตรองด้วยปัญญาอันแยบยล
รู้คิด รู้ค้น รู้ตนเอง

ครูคือเทียนทองส่องสว่าง
ท่ามกลางความมืดมัวหม่น
ครูคือปูชนียบุคคล
ปวงชนซาบซึ้งศรัทธา
ครูจึงมิใช่ลูกจ้าง
อำพรางสอนสั่งบังหน้า
เบื้องหลังเป็นทาสเงินตรา
ไขว่คว้าอำนาจลาภยศ
ครูจึงเป็นวีรบุรุษ
สัปประยุทธ์ความชั่วทั้งหมด
ครองใจครองธรรมงามงด
ปรากฏแก่ตน คนเป็นครู

เราจะทำในสิ่งที่ผู้อื่น ทำได้ยาก
เราจะอดทนในสิ่งที่ผู้อื่นทนได้ยาก
เราจะสละในสิ่งที่ผู้อื่นสละได้ยาก
เราจะเอาชนะในสิ่งที่ผู้อื่นชนะได้ยาก
ที่สำคัญคือ
การชนะใจตนเอง
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า
อตฺตา หเว ชิตฺ เสยโย
ชนะตนนี้แลดีกว่า
เกิดมาทั้งที
จงเอาดีให้ได้
จะตายทั้งที
จงฝากดีเอาไว้

ภาระครูเกินถ้อยจะร้อยขาน
ครูบันดาลศิษย์ให้ไกลมัวหมอง
สร้างเด็กไทยดีงามตามครรลอง
สร้างสมอง สร้างพลัง คลังปัญญา
ครูรู้คิดรู้ทำนำไปใช้
ครูสอนให้สร้างสรรค์ แก้ปัญหา
จากดวงใจสูเจตน์แห่งเมตตา
ชาติก้าวหน้ามาบัดนี้เพราะมีครู

ประตูสู่ความสำเร็จ

มนุษย์สัมพันธ์ดี
รับผิดชอบต่อหน้าที่เชื่อมั่น
ความคิดสร้างสรรค์
แก้ปัยหาเฉพาะหน้าได้
อดทนเสียสละ
อารมณ์ร่าเริงแจ่มใส
มีความรักให้
ซื่อสัตย์
รับฟังความคิดเห็น

จงดูธรรมชาติเถิด
ธรรมชาติทำงานอยู่ตลอดเวลา
ไม่หยุดเลยแม้สักชั่วขณะหนึ่ง
แต่ธรรมชาติก็ไม่พูดเลย

ภายใต้ดวงอาทิตย์ดวงนี้
จะมีอะไรน่าเสียใจไปยิ่งกว่า…..
การเสียเวลาไปทั้งวัน
โดยตัวท่าน
ไม่ได้ทำอะไรเลย

อันลิงค่างกลางป่าจับมามัด
สารพัดฝึกได้ดังใจหมาย
เกิดเป็นคนควรฝึกหัดดัดใจกาย
ถ้าฝึกตนไม่ได้ก็อายลิง

ชีวิต
อุปมาประดุจเทียนเล่มน้อยนี้
ซึ่งพร้อมที่จะส่องแสงทุกแห่งหน
ถึงแม้ว่าจะต้องคร่าชีวิตตน
ขอเพียงคนอื่นสุขกันเท่านั้นพอ

เพื่อนเอย…..จงพยายามอีกนิด
ความสำเร็จกำลังรอท่านอยู่
สามัคคีรักกันฉันท์พี่น้อง
เรื่องมัวหมองข้องใจไม่ถือสา
ให้อภัยยกโทษไม่โกรธา
ต่างเมตตารักกันไม่ฟั่นเฟือน
แม้ผิดบ่างพลั้งหน่อยอย่าพลอยซ้ำ
ให้ระกำช้ำจิตคิดเหหัน
ควรผ่อนสั้น ผ่อนยาวเข้าหากัน
ความผูกพันฉันท์น้องพี่นี้ดีเอย

มีไหมใครเลยไม่เคยพลาด
แม้เก่งกาจฉลาดเลี่ยงสักเพียงไหน
เมื่อหนทางที่ต้องก้าวอีกยาวไกล
มากหนามไหน่หลุมพรางระหว่างเดิน
ขอมีเพียงหัวใจที่ไม่ท้อ
มุ่งตรงต่อธรรมสัจจ์ไม่ขัดเขิน
อุปสรรคหนักหนากล้าเผชิญ
ทุกข์เหลือเกิน…..ต่อแต่นี้จงคลี่คลาย
เมืองเถื่อน

เมืองใดไม่มีทหารหาญ เมืองนั้นไม่นานเป็นข้า
เมืองใดไร้จอมพารา เมืองนั้นไม่ช้าอับจน
เมืองใดไม่มีพาณิชย์เลิศ เมืองนั้นย่อมเกิดขัดสน
เมืองใดไร้ศิลป์โสภณ เมืองนั้นไม่พ้นเสื่อมทราม
เมืองใดไม่มีกวีแก้ว เมืองนั้นไม่แคล้วคนหยาม
เมืองใดไร้นารีงาม เมืองนั้นสิ้นความภูมิใจ
เมืองใดไม่มีดนตรีเลิศ เมืองนั้นไม่เพริดพิศมัย
เมืองใดไร้ธรรมอำไพ เมืองนั้นบรรลัยแน่เอย

วิถีชีวิต
การผ่านการพบการหลบเลี่ยง
มิใช่เป็นเพียงแค่ความเคลื่อนไหว
จากก้าวทุกก้าวที่ยาวไกล
การเป็นวัยเป็นวิถีแห่งชีวิต
ปวดร้าวทนทุกข์สนุกสนาน
มีการก้าวถูกและก้าวผิด
ต้องการดวงเทียนและเข็มทิศ
เพื่อพิชิตทางชัยในชีวี
ต้องมีความรู้คู่ความคิด
เป็นเข็มทิศดวงเทียนส่องวิถี
ต้องมีความรู้คู่ความดี
เพื่อชีพนี้มีค่าและงดงาม

คิดก่อนทำ
คิดก่อนจึงค่อยทำจงจำไว้
ทำอะไรต้องคิดทั้งหน้าหลัง
อย่าปล่อยตัวให้ทำตามลำพัง
ต้องเอาใจใส่เหนี่ยวรั้งทุกครั้งไป
ก่อนจะทำสิ่งใดใจต้องคิด
ถูกหรือผิดทำอย่างนี้ดีหรือไม่
ถ้าหากเห็นว่าไม่ดีอย่าทำไป
จงหาทางทำใหม่ทำให้ดี

แด่ครูผู้สร้างชาติ
เปลวเทียนอาบไอละมุนกรุ่นกลิ่นธูป
วะวับวูบแววหวามน้ำค้างใส
เกาะกุมกลุ่มเกรียกรายกระจายไป
บนกลีบดอกเล็กใหญ่ให้ละลาน
สองมือน้อยประคองพานคลานมานั่ง
ยกมือตั้งน้อมจิตอธิษฐาน
ขอพรแห่งเทพสถิตย์ ณ ทิพย์พิมาน
เป็นพยานต่อกตเวทีมีในใจ
มะเขือเอ๋ยดอกเจ้าเอยเคยแต่ก้ม
เจ้าเหนี่ยวโน้มนบนอบหนอต่อต้นใหญ่
จะกองสุมกลุ่มดอกมะเขือเพื่อเตือนใจ
ครูสอนสั่งเพราะหวังให้ได้ศิษย์ดี
เข็มไซร้เข็มเจ้าคมสมดังชื่อ
ใครเล่าคือผู้ฝนทั่งเป็นดังนี้
ให้รู้ผิดรู้ชอบกรอปกรรมดี
พระคุณนี้ปานฟ้าและสาคร
จึงวางพานดอกไม้ลงตรงหน้า
ด้วยศรัทธาศิษย์จดจำทุกคำสอน
เปรียบบิดามารดาเอื้ออาทร
ดับทุกข์ร้อนแก่ศิษย์ได้ทุกคน

คตินักพัฒนา
จะปลูกพืชต้องเตรียมดิน
จะกินต้องเตรียมอาหาร
จะพัฒนาการต้องเตรียมประชาชน
จะพัฒนาคนต้องเตรียมที่จิตใจ
จะพัฒนาใครเขาต้องพัฒนาที่ตัวเราก่อน

ใครคือครู............ ครูคือใคร............ ในวันนี้
ใช่อยู่ที่................ ปริญญา................ มหาศาล
ใช่อยู่ที่................ เรียกว่า................ ครูอาจารย์
ใช่อยู่นาน............สอนนาน.............. ในโรงเรียน

ครูคือผู้ ................ ชี้นำ ................ ทางความคิด
ให้รู้ถูก ................ รู้ผิด ................ คิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์ .............. รู้ยาก .............. รู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยน........... แปลงสู้ ............รู้สร้างงาน

ครูคือผู้ ................เสริมสร้าง..........วิญญาณมนุษย์
ให้สูงสุด ..............กว่าสัตว์ ............... เดรัจฉาน
ครูคือผู้ ................สร้างสม ............... อุดมการณ์
ครูทำงาน ........... เหนื่อยเพื่อใคร..... ใช่ตนเอง

ครูจึงเป็น .............นักสร้าง ............ที่ใหญ่ยิ่ง
สร้างคนจริง .........สร้างคนกล้า.......สร้างคนเก่ง
สร้างคนให้ .......... ได้เป็นตัว .........ของตัวเอง
ขอมอบเพลง......... นี้มา................. บูชาครู


ครูทำงานสอนคนให้เปรื่องปราชญ์ หนึ่งสอนศาสตร์คุณธรรมศาสนา
ด้วยสองสิ่งช่วยสร้างคนสร้างปัญญา สร้างคุณค่าสอนศีลธรรมประจำใจ


อันคุณครูคำนี้มีความหมาย อันหลากหลายคำพูดจะกล่าวถึง
คือผู้ให้ทรัพย์วิชาน่าคำนึง คือผู้ซึ้งอบรมให้ทำดี
อีกครูนี้เหมือนพ่อแม่คนที่สอง ครูจึงต้องอดทนต่อหน้าที่
เพียรสั่งสอนเป็นแม่พิมพ์ศิษย์มากมี เรือจ้างนี้น้ำใจงามนามว่าครู


พลังแห่งแม่พิมพ์ผู้สร้างชาติ
ก่อให้เกิดนักปราชญ์ชาญศึกษา
เป็นกำลังให้ชาติพัฒนา
ซึ่งนำพาความรุ่งเรืองสู่ผองไทย
มาถึงวันสำคัญอาจารย์ศิษย์
ควรนึกคิดถึงพระคุณที่ท่านให้
ท่านอุตส่าห์เสียสละมาเท่าใด
ควรจำไว้และตอบแทนพระคุณเอย


แสงสาดส่องจากแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่......
......เปรียบครูไทยทั่วทุกทิศที่พร่ำสอน......
......ฝึกหัดศิษย์เขียนอ่านชาญบทกลอน.....
......มิเกี่ยงงอนงานหนักเบาที่เข้ามา.......
......แม้เหนื่อยยากเท่าใดไม่เคยบ่น........
......หวังให้ศิษย์ทุกคนมีการศึกษา.......
......เป็นกำลังสร้างชาติไทยวัฒนา........
......ปวงประชาภูมิใจให้เกียรติครู.......


กาพย์ยานี 11
สิบหกมกรา เด็กเด็กมาไหว้คุณครู
ผู้ที่ให้ความรู้ ที่เชิดชูของพ วกเรา
คุณครูประเสริฐยิ่ง ไม่ทอดทิ้งให้อับเฉา
คุณครูของพวกเรา ช่วยขัดเกลาเป็นคนดี


"มะลิ" แทนวจีถ้อยร้อยมาลัย
"ดอกกล้วยไม้" ใช้แทนครูผู้สร้างสรรค์
"กุหลาบ" หรูชมพูขาวมารวมกัน
แทน "กตัญญุตาครู บูชาจารย์"


ถึงวันครูให้รำลึกอยู่ในจิต ผู้ฝึกคิดฝึกอ่านและสั่งสอน
จริยธรรมคุณธรรมเป็นอาภร ครูพร่ำสอนฝึกเด็กให้ดีพลัน
ครั้งละบาทนับไม่ควรค่าเรือจ้าง ที่ทั้งสร้างคนสร้างงานสร้างความฝัน
สรังทุกสิ่งเป็นทุกอย่างมารวมกัน ให้เด็กนั้นเป็นคนดีศรีชาติเอย


***ถึงวันครูให้รำลึกอยู่ในจิต
ผู้ฝึกคิดฝึกอ่านและสั่งสอน
จริยธรรมคุณธรรมเป็นอาภร
ครูพร่ำสอนจรเด็กให้เป็นคน
***ครั้งละบาทนับไม่ควรค่าเรือจ้าง
ที่ทั้งสร้างแบะคิดประสิทธิ์ผล
ครูสร้างคนสร้างชาติดังเครื่องกล
บังเกิดผลอันดีสรีชาติเอย


พลังแห่งแม่พิมพ์ผู้สร้างชาติ
ก่อให้เกิดนักปราชญ์ชาญศึกษา
เป็นกำลังให้ชาติพัฒนา
ซึ่งนำพาความรุ่งเรืองสู่ผองไทย
มาถึงวันสำคัญอาจารย์ศิษย์
ควรนึกคิดถึงพระคุณที่ท่านให้
ท่านอุตส่าห์เสียสละมาเท่าใด
ควรจำไว้และตอบแทนพระคุณเอย


ก็ขอให้เป็นแม่พิมพ์ของชาติตลอดไป
......แสงสาดส่องจากแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่......
......เปรียบครูไทยทั่วทุกทิศที่พร่ำสอน......
......ฝึกหัดศิษย์เขียนอ่านชาญบทกลอน.....
......มิเกี่ยงงอนงานหนักเบาที่เข้ามา.......
......แม้เหนื่อยยากเท่าใดไม่เคยบ่น........
......หวังให้ศิษย์ทุกคนมีการศึกษา.......
......เป็นกำลังสร้างชาติไทยวัฒนา........
......ปวงประชาภูมิใจให้เกียรติครู.......


สิบหกมกรามาบรรจบ ขอน้อมนบคุณครูผู้สั่งสอน
ระลึกถึงซึ่งพระคุณกล่าวสุนทร ครูพร่ำวอนป้อนวิชาพาก้าวไกล
ให้ความรู้ในทุกด้านงานอาชีพ เป็นประทีปนำทางสว่างไสว
เป็นหางเสือเหมือนเรือถีบส่งไป เป็นโคมไฟส่องนำทางกลางมวลชน
อาชีพครูอยู่กับเด็กทุกรูปแบบ บางคนแสบเก่งกล้าพาสับสน
เที่ยวนั่งเล่นคุยโตโม้ซุกซน แต่บางคนก็เรียบร้อยพลอยชื่นชม
ผู้เป็นครูต้องอดทนจนที่สุด อย่าได้หยุดเบื่อหน่ายให้ขื่นขม
ช่วยเด็กด้อยร้อยความรักฝากคำชม ครูเหมาะสมอยู่ใกล้ชิดจิตเมตตา
พระเยซูคือครูผู้ยิ่งใหญ่ ทรงใฝ่ใจให้เด็กเล็กมาห
ช่อยโอบอุ้มดูแลแผ่กรุณา ให้เวลาเมื่อทำผิดคิดแก้ตัว
ขอให้เดินตามทางพระองค์ท่าน สานความฝันความรู้สู่เด็กทั่ว
ยึดอาชีพหลักธรรมประจำตัว ส่องไปทั่วให้สว่างกลางเด็กไทย


อันคุณครูคำนี้มีความหมาย อันหลากหลายคำพูดจะกล่าวถึง
คือผู้ให้ทรัพย์วิชาน่าคำนึง คือผู้ซึ้งอบรมให้ทำดี
อีกครูนี้เหมือนพ่อแม่คนที่สอง ครูจึงต้องอดทนต่อหน้าที่
เพียรสั่งสอนเป็นแม่พิมพ์ศิษย์มากมี เรือจ้างนี้น้ำใจงามนามว่าครู


คำว่าครูคำนี้มีความหมาย
มีหลากหลายคำร้อยจะถ้อยคำ
แทนขอบคุณที่ศิษย์ควรจะทำ
คำคำนั้นคือกราบครูน้อมดวงใจ


ครูลำบากยากเย็นความเป็นอยู่
ร.รครูของเราถูกเผาสิ้น
คิดถึงครูขึ้นมาน้ำตาริน
ฤาแผ่นดินมืดมนจนลืมครู


คุณที่สาม ล้ำเลิศ ประเสริฐหล้า
ดุจประทีป ส่องปัญญา สว่างใส
แสงเทียนสาด รัศมี ที่อำไพ
แสงนั้นไซร้ คือครู ผู้เมตตา
เสียสละแม้สุข สนุกสิ้น
สี่สอนศิลป์ ศาสตร์หนังสือ ศิษ์ศึกษา
จนแตกฉาน ชาญเชี่ยว เชียวปัญญา
ขอบูชา เชิดชู คุณครูเอย


ครูคือปูชนียบุคคล
ท่านทำตนเป็นแบบอย่างให้เราเห็น
เป็นดั่งแสงสว่างของเดือนเพ็ญ
ส่องนวลเย็นทั่วหล้าในราตรี
เป็นดั่งดาวพราวระยับสวยจับจิต
คอยส่องทิศส่องทางสว่างศรี
อบรมศิษย์เป็นพลเมืองดี
สอนให้มีความรักคู่คุณธรรม
ครูท่านเป็นเสมือนดั่งพ่อแม่
คอยดูแลยามพลั้งผิดมิคิดซํา
แนะแนวทางสว่างให้ไม่ปิดงำ
สอนให้จำสิ่งที่พลาดเป็นบทเรียน
พระคุณท่านยิ่งใหญ่เกินกำหนด
ไม่มีหมดแม้วันจะผันเปลี่ยน
ส่องสว่างกลางจิตดั่งแสงเทียน
คอยพากเพียรส่งศิษย์ถึงฝั่งเอย