เคยมีคนบอกว่า จุดหมายแห่งการท่องเที่ยวบางครั้งอาจไม่ใช่สถานที่ที่เรามุ่งไป หากเป็นระหว่างทางนั้นต่างหาก

เส้นทางการท่องเที่ยว อาจหาได้ตามข้อมูลหนังสือเดินทาง

แต่เสน่ห์แห่งการท่องเที่ยว คุณสัมผัสมันได้ด้วยตัวเอง

น่าน จังหวัดเล็ก ๆ เงียบสงบที่หลายคนมักผ่านเลยไป มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่น่าค้นหา

เมืองที่ไม่ฟู่ฟ่าเหมือนเมืองท่องเที่ยวทั่วไป แต่มีหลายสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่ยังอยู่ในใจพวกเราไม่ลืม

     ในปีที่เมืองไทยกำลังวิกฤติ เศรษฐกิจดำิดิ่งถึงขีดสุด คนว่างงานกันมากจนไม่มีที่พอให้นักศึกษาจบใหม่อย่างเรา ๆ แทรกตัวเข้าไปอยู่ตามออฟฟิชหรู ๆ ในเมืองกรุง พวกเราได้มีโอกาสเดินทางมาที่จังหวัดเล็ก ๆ แห่งนี้เนื่องจากได้รับมอบหมายให้มาตามหาผ้าพื้นเมืองอันลือชื่อของที่นี่ ผ้าลายน้ำไหล

การเิดินทางตามหา ผ้า

      ความรู้อันน้อยนิดเกี่ยวกับผ้าพื้นเมือง ไม่ทำให้เราท้อแท้  ความไกลของน่านก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับการเดินทาง ด้วยความจัดเจนด้านการเิดินทางที่ได้สั่งสมกันมาของเพื่อนร่วมทางแต่ละคนทำให้เราพอคลำทางกันมาได้จนถึงท่ารถประจำทางจังหวัดน่านในเช้าตรู่วันหนึ่ง คนขับรถทัวร์ใจดีชี้ทางไปโรงแรมแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อว่าเลิืศที่สุดของจังหวัด แต่พอไปถึงเรากับพร้อมใจกันเดินเข้าโรงแรมข้าง ๆ ซึ่งแม้จะดูเก่าแก่แต่คลาสสิคกว่า น่านฟ้าจึงเป็นที่พักพิงของเราเกือบตลอดการเดินทางในครั้งนี้

    วัดภูมินทร์ เป็นที่แรกในการตามหาร่องรอยของผ้าพื้นเมือง เราเดินเข้าไปในโบสถ์ที่มีลักษณะแปลกตาจากที่อื่น คือจะเป็นโบสถ์และวิหารเชื่อมอยู่ติดกัน ไหว้พระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่ตรงกลาง พระท่านหันหน้าออกเป็น 4 ทิศ หรือจตุรทิศ ไม่ว่าจะอยู่มุมใดท่านก็จะเห็นพุทธศาสนิกชนที่เข้ามากราบไหว้บูชา เลยทำให้พวกเราต้องสำรวมกิริยากันเป็นพิเศษ แต่ก็ต้องดีแตกกันจนได้เมื่อตอนเดินชมภาพจิตรกรรมฝาผนังที่สวยงามและค่อนข้างจะสมบูรณ์  อันแสดงวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชาวน่านในอดีต ชี้ชวนกันดูภาพหนุ่มสาวพลอดรักกันท่าทางมีความสุข สาวเมืองน่านนุ่งผ้าลายน้ำไหล  แอบถ่ายรูปสาว ๆ แต่ละนางกันจนฟิลม์ใกล้หมดแล้ว จึงได้กราบลาพระท่าน เดินลงจากโบสถ์ที่ยิ่งดูยิ่งงามนี้ออกมาด้วยใจสงบ  อ๋อ เรามาทราบกันภายหลังว่าโบสถ์วัดนี้เคยลงพิมพ์ในธนบัตร 1 บาทด้วยนะ

การเิิดินทางตามหาผ้า ภาค 2 จะตามมาตอนต่อไปค่ะ