นานมากเท่ากับชีวิตของฉันทีเดียว...
กว่าที่ฉันจะรู้ว่า
...ฉันตกหลุมรัก...ตัวอักษร...
เท่าที่ฉันจำความได้ ฉันรู้จักตัวอักษร..ในรูปแบบ
ของ..หนังสือเรียน..หนังสืออ่านเล่น..นิตยสาร..และอีกมากมาย
ฉันอ่านมันทุกวัน..ด้วยเพราะว่า..เหตุหนึ่ง..
มันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ..และอีกเหตุหนึ่ง..
ก็เพราะ..ฉันเห็นคุณแม่ของฉันท่านชอบอ่าน...
เป็นหนังสือนิตยสารรายปักษ์...ซึ่งปัจจุบันนี้ก็ยังคงมีวางขายอยู่...
ฉันจึงหยิบมาดู..และยังเห็นกองหนังสือ..วางเรียงรายอยู่ตามชั้นวาง...
ทั่วทุกพื้นที่ของบ้าน...ฉันเริ่มจากการเปิดดูทำความเข้าใจเพียงแค่ผ่าน ๆ
เช่น...รูปสวย ๆ ...โฆษณาเก๋ๆ..เท่านั้น...
...เมื่อฉันเริ่มเรียนรู้และเข้าใจความหมายต่าง ๆ มากขึ้น.....
จากนั้น...ฉันก็เริ่มสนใจสิ่งที่เป็น..ตัวอักษร......
ฉันอ่าน..แทบทุกอย่างที่มีอยู่ในหนังสือ...ตั้งแต่หน้าแรกจนถึงหน้าสุดท้าย
ฉันได้รับความรู้จาก..หนังสือและนิตยสารฉบับนั้นมากมาย..รวมถึงได้ใช้ประโยชน์...ด้านข้อมูลต่าง ๆ ..เพื่อใช้งานในการเรียน...อีกด้วย
เหล่านี้เอง...ที่ซึมซับอยู่ในตัวของฉัน
โดยที่ฉันแทบไม่รู้ตัว
หลังจากเมื่อฉันเริ่มเป็นนักอ่านแล้ว...มันก็ถึงเวลาที่ทำให้ฉัน...
ก้าวเข้ามาสู่...การเขียน....ฉันเริ่มขีดเขียน...ตามความคิดและจินตนาการ
ของตนเอง...ตั้งแต่เรียนชั้นประถม....จะเรียกได้ว่า...
การอ่านและการเขียน..ของฉัน..มาเป็นของคู่กัน..จนแยกไม่ออก
ฉันเขียนทุกอย่างลงในสมุดเล่มเล็ก ๆ ที่ฉันเรียกมันว่า "ไดอารี่"
บทกลอนเล็ก ๆ ..ร้อยแก้ว น้อย ๆ ..อีกทั้ง..ลำนำ ต่าง ๆ
ได้ถูกบรรยายลงไปในสมุดหลายต่อหลายเล่ม...
กระทั่งทุกวันนี้...ฉันยังคงขีดเขียนอยู่.
ฉันต้องขอบคุณ...คุณแม่ หนังสือทุกเล่ม และ นิตยสารฉบับนั้น...
ที่ทำให้ฉัน...เป็นฉันในทุกวันนี้พร้อมกับสิ่งที่รัก...
....ฉันรักตัวอักษรทุกตัวที่ฉันเขียน..
