การเลี้ยงลูกให้ดี เป็นงานที่ยิ่งใหญ่ และยากที่สุดในชีวิตของคนคนหนึ่ง การเลี้ยงลูกคนหนึ่งเทียบได้กับการดำเนินงานที่ต่อเนื่อง ยาวนาน ทั้งยังเปรียบเสมือนบทพิสูจน์ความอดทน ความรับผิดชอบทั้งต่อชีวิตตัวเอง ลูก และครอบครัว ข้าพเจ้าเรียกงานเฉพาะทางนี้ว่า "The job you can never quit, unless you give up" งานที่ไม่มีทางลาออก นอกจากคนๆ นั้นจะยอมแพ้ต่อภาระและชีวิต แล้วเดินจากไปพร้อมกับข้อแก้ตัวที่บอกกับตัวเองและผู้อื่น
อยากให้ลูกเป็นคนอย่างไร? เป็นคำถามที่ตอบได้หลายทาง เช่น อยากให้ลูกเป็นลูกที่ดี กตัญญูต่อพ่อ-แม่ เป็นคนเก่ง มีชื่อเสียง เป็นดารา แต่เหนือสิ่งอื่นใด การมีลูกเป็นคนดี มีคุณธรรม คงจะเป็นคำตอบที่ไม่มีใครปฏิเสธ เพราะความปรารถนาอันสูงสุดของผู้เลี้ยงดู ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะ พ่อ แม่ พี่ ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย แม้กระทั่งผู้ที่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอาจเป็นเพียงผู้เลี้ยงดูและผู้ปกครอง คือ อยากเห็นลูกอันเป็นที่รัก มีอนาคตที่ดี มีชีวิตที่ดี และ มีความสุข
ลูกจะเป็นคนอย่างไร คงจะต้องบอกว่า มีปัจจัยมากมาย เช่น สภาพแวดล้อมของชุมชน บุคคลในครอบครัว ปัจจัยทางการเงิน การศึกษาของผู้เลี้ยงดูและผู้ปกครอง สถานศึกษาของลูก อาหาร และที่สำคัญที่สุด คือ สภาวะหรือสภาพทางจิตใจของผู้เลี้ยงดูและผู้ปกครอง
จะเลี้ยงลูกอย่างไรดี? เป็นคำถามที่ตอบยาก แล้วแต่มุมมอง ทัศนคติ และ สภาพครอบครัว จะใช้สุภาษิตว่า รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี รักลูกจึงตามใจ รักลูกอย่าตามใจ ทั้งหมดนี้ คงต้องพิจารณาเป็นกรณี แล้วแต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สภาวะจิตใจลูก สถานะการณ์ที่กำลังเผชิญอยู่ ไม่ว่าจะใช้วิธีใดสอนลูก แก้ปัญหา แก้นิสัยของลูก ทุก ๆ การกระทำ และการตัดสินใจ พึงกระทำโดยสติ ปัญญา และอยู่ในอารมณ์ที่ปกติ ไม่ใช่ขณะโมโห หน้ามืด หรือเสียหน้าต่อสาธารณชน และที่สำคัญ ลูกมีชีวิต จิตใจ และเขาจะจดจำทุกคำพูด ทุกการกระทำ ทุกการแก้ปัญหาที่ผู้เลี้ยงดูและผู้ปกครองกระทำ สิ่งเหล่านี้ทั้งหมด จะสะท้อนกลับมายังชีวิตลูกในอนาคต การแก้ปัญหาทุกปัญหาในชีวิต การแสดงออกต่อครอบครัวและสังคม การพูดจา ข้าพเจ้าสนับสนุน การพูดด้วยเหตุผล และยกตัวอย่างของการกระทำ
สิ่งที่สำคัญที่สุด อย่าลืมว่าเราทุกคนเป็นลูกที่เคยทำผิด ทำพลาดมาทุกคน และการกระทำลักษณะใดที่เราอยากให้พ่อ-แม่ ผู้เลี้ยงดูและผู้ปกครองทำกับเรา และเข้าใจเราในอายุที่เราเป็นอยู่ และพึงระลึกเสมอว่า เราอยากให้คนที่เรารักและรักเราพูดจากับเราด้วยความรักใคร่ และทะนุถนอมน้ำใจอย่างเป็นที่สุด
ครอบครัวที่มีความสุข คือ ครอบครัวที่อยู่อย่างมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน เพราะบ่อยครั้งที่เรามักได้ยินว่า "รัก" คงยังไม่พอ ( love just ain't enough).
07/02/04
|
