มีอยู่วันหนึ่งได้มีโอกาสไปเดินเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง พอดีเดินผ่านหน้าร้านขายอาหารญี่ปุ่นร้านดังแห่งหนึ่ง มีพนักงานสาวแสนสวยยืนอยู่หน้าร้านนางหนึ่ง เธอยิ้มให้...เอ...แบบนี้ต้องแวะเข้าคุยหน่อย ปรากฎว่าเธอนอกจากจะสวยแล้วยังอัธยาศัยดีอีกด้วย ต้องบอกให้เจ้าของร้านเพิ่มเงินเดือนให้เธอบ้างแล้ว
แต่ที่สำคัญคือสามารถทำให้ผมเดินเข้าร้านตามเธอไปได้ทั้งที่ผมไม่เคยนิยมอาหารญี่ปุ่นเลยนะ ผ่านไปผ่านมาหลายครั้งก็ไม่สนใจอยากจะกิน ความจริงราคาก็ไม่แพงอะไร และตอนนั้นก็กำลังอยู่ในช่วงโปรโมชั่น ราคาจึงถูกเป็นพิเศษครับ
เมื่อได้ที่แล้วสั่งอาหารตามเมนู ไม่รู้เหมือนกันครับว่าเขาเรียกว่าอะไร หลับตาชี้ๆๆๆ 2 ชุด..เอ้าลองดู...ประมาณสัก 25 นาที โห...มาเป็นชุดครับ น่ากินดีแท้ สีสันสวยงาม ว่าแล้วความเป็นช่างภาพระดับมืออาชีพ ไปไหนมาไหนก็อย่างน้อยติดกล้องไว้ในกระเป๋าอยู่แล้ว ถ่ายภาพเอาไว้ซะเลยครับ ภาพแนวนี้เราชอบอยู่แล้ว...แต่ไม่ค่อยได้ถ่ายครับ จึงขอพนักงานถ่ายรูปเก็บไว้ซะหน่อย
ต้องบอกก่อนนะครับว่าไม่ได้เตรียมอุปกรณ์การถ่ายภาพไปมาก มีเพียงกล้อง Yashica FX3 คู่ใจเพียงตัวเดียว สภาพแสงตอนนั้นมีเพียงแสงจากไฟทังสเตนประมาณ 2 หลอดส่องลงที่โต๊ะ อุณหภูมิต่ำมาก จึงให้ภาพออกมาสีแดงส้ม ทองเข้มเลยครับ ดูแล้วก็ได้อารมณ์การกินอีกแบบนะครับ นี่ยังไม่แตะอาหารเลยสักนิดนะครับ ทั้งๆ ที่หิวแสนหิวครับ...ลองดูภาพก่อนครับ
และแล้วก็อิ่ม แล้วก็เดินกลับบ้านผ่านร้าน 7eleven ป้ายสวยดีก็เก็บภาพไว้อีกแล้ว ถึงบ้านนอนอ่านหนังสือเล่มนี้ต่อครับ ...อุ้ยลืม...บอกไปว่าอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยก่อน (อะไรจะละเอียดขนาดนั้น)
|
