การจัดการเงินกับหนี้สินนั้นถือเป็นเรื่องที่สำคัญมากเพราะในธุรกิจที่มีเงินหมุนเวียนมากต้องมีการจัดการกับเงินและหนี้สินให้มันลงตัวไม่เช่นนั้นบริษัทนั้นไปไม่รอดหรอก หลักการบริหารบริษัทใหญ่ ๆ นั้นเขาต้องมีการลงทุนทำกิจการเพื่อให้เกิดผลกำไรซึ่งเงินลงทุนที่นำมาทำกิจการนั้นถามว่าเป็นเงินส่วนตัวของตนเองและหุ้นส่วนอย่างเดียวเหรอขอตอบว่าไม่ใช่ ต้องมีการระดมเงินทุนจากธนาคารต่าง ๆ ไม่ว่าจะในประเทศและนอกประเทศ เมื่อนำเงินมาลงทุนได้ซักระยะหนึ่ง กำไรยังหาไม่ได้เลยต้องดิ้นรนหาเงินมาจ่ายให้กับธนาคารที่ไปหยิบยืมมาลงทุน ซึ่งถ้าเป็นคนที่มือใหม่อ่อนประสบการณ์ก็ตายอย่างไม่ต้องสงสัย แต่สำหรับมือโปรแล้วเขาจะใช้วิธี “ นำนื้อช้างมาปะเนื้อมา นำเนื้อแพะมาปะเนื้อควาย “ โดยการยืมเงินจากธนาคารอื่นมาจ่ายให้กับธนาคารที่ถึงกำหนดแล้วหลังจากนั้นก็ขอยืมเงินจากธนาคารที่เราเพิ่งจ่ายให้ไป มาจ่ายธนาคารหรือเจ้าหนี้ที่ถึงกำหนด ทำอย่างนี้เรื่อย ๆ จนกว่าธุระกิจที่เราลงทุนก่อเกิดผลกำไรขึ้นซึ่งก็จะทำให้เราสามารถได้เงินเพิ่มขึ้น บวกด้วยเครดิตจากธนาคารในการขออนุมัติเงินก้อนใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม แล้วลงทุนไปเรื่อยก็รวยเป็นเศรษฐี แต่หากว่าธุรกิจที่เราลงทุนไปนั้นเกิดภาวะขาดทุนเราก็ขอเจรจาขอเงินจากธนาคารเจ้าเดิมและเจ้าหมายรวมทั้งหว่านล้อมหุ้นส่วนลงทุนทำธุรกิจใหม่ แล้วก็ใช้วิธี ““ นำนื้อช้างมาปะเนื้อมา นำเนื้อแพะมาปะเนื้อควาย “ ต่อไปอีกซึ่งหากว่าคุณไม่สามารถหาเงินทุนมาลงทุนใหม่ได้ก็ต้องบอกว่าคุณเตรียมตัวตายได้เลยซึ่งธุรกิจทุกวันนี้ก็เป็นกันอย่างนี้ทั้งนั้นละครับ ในยุคที่ฟองสบู่แตก บริษัทใหญ่ ๆ ก็ตายกันด้วยสาเหตุนี้ทั้งนั้นละครับ ไปกู้ยืมเงินต่างประเทศมา ต่างประเทศก็ให้เงินลงทุนเป็นเงิน US และคิดดอกเบี้ยเป็น US ซึ่งในสมัยนั้น 1 US = 25 บาท หลังจากที่ประกาศค่าเงินลอยตัวเงิน US ก็พุ่งขึ่นเป็น 1 US = 40 บาท ทำให้ดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า เวลาจ่ายดอกเบี้ยก็ต้องจ่ายแพงกว่าเดิมสองเท่า